Stocletpaleis (Palais Stoclet)
Het Stocletpaleis (Frans: Palais Stoclet) is een villa aan de Tervurenlaan in de Brusselse gemeente Sint-Pieters-Woluwe naar een ontwerp van de Oostenrijkse architect Josef Hoffmann, opgeleverd in 1911. Het gebouw wordt beschouwd als diens magnum opus en het sluitstuk van de jugendstil. De naam- en opdrachtgever van de villa was de zakenman Adolphe Stoclet.
Adolphe Stoclet geboren in 1871 kwam uit een Belgische bankiersfamilie. Hij studeerde af als burgerlijk ingenieur en werd vervolgens directeur van de toenmalige Société Générale. In de periode 1902-04 reisde hij regelmatig voor zaken naar Wenen waardoor hij kennismaakte met de Wiener Secession en de architectuur van Josef Hoffmann. Stoclet gaf aan Hoffmann de opdracht tot het bouwen van een stadsresidentie. Hij verkreeg naast een onbeperkt budget ook de vrije hand in het concept en de uitwerking voor deze opdracht.
De beau monde van die tijd, waaronder Jean Cocteau, Anatole France, Sacha Guitry, Darius Milhaud, Serge Diaghilev en Igor Stravinsky, kwam er regelmatig op bezoek.
Het gebouw bleef bewoond tot 2002, het jaar waarin schoondochter Anny Stoclet-Geers overleed.
Adolphe Stoclet geboren in 1871 kwam uit een Belgische bankiersfamilie. Hij studeerde af als burgerlijk ingenieur en werd vervolgens directeur van de toenmalige Société Générale. In de periode 1902-04 reisde hij regelmatig voor zaken naar Wenen waardoor hij kennismaakte met de Wiener Secession en de architectuur van Josef Hoffmann. Stoclet gaf aan Hoffmann de opdracht tot het bouwen van een stadsresidentie. Hij verkreeg naast een onbeperkt budget ook de vrije hand in het concept en de uitwerking voor deze opdracht.
De beau monde van die tijd, waaronder Jean Cocteau, Anatole France, Sacha Guitry, Darius Milhaud, Serge Diaghilev en Igor Stravinsky, kwam er regelmatig op bezoek.
Het gebouw bleef bewoond tot 2002, het jaar waarin schoondochter Anny Stoclet-Geers overleed.
Kaart (cartografie) - Stocletpaleis (Palais Stoclet)
Kaart (cartografie)
Land (geografie) - België
Vlag van België |
Het land heeft drie officiële talen: een kleine zestig procent van de bevolking spreekt Nederlands, vooral in Vlaanderen, veertig procent spreekt Frans, vooral in Wallonië en Brussel, en minder dan een procent spreekt Duits, in de Oostkantons. De culturele en linguïstische diversiteit van het land heeft door een opeenvolging van staatshervormingen geleid tot een complex politiek systeem, waarbij in principe de grondgebonden bevoegdheden – zoals economie, werkgelegenheid en infrastructuur – liggen bij de Gewesten (het Vlaamse, het Waalse en het Brusselse), en de persoonsgebonden materies – zoals onderwijs, cultuur en welzijn – bij de Gemeenschappen (de Vlaamse, de Franse en de Duitstalige), met een overkoepelende federale overheid voor het hele grondgebied, bevoegd voor onder meer defensie, justitie en de sociale zekerheid.
Valuta / Taal
ISO | Valuta | Symbool | Significant cijfer |
---|---|---|---|
EUR | Euro (Euro) | € | 2 |
ISO | Taal |
---|---|
DE | Duits (German language) |
FR | Frans (French language) |
NL | Nederlands (Dutch language) |